ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 1865-1922

(ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ)

1. ΚAΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ – AΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ

2. ΚAΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑ – ΘΑΛΑΣΣΑ

3. ΚAΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑ – ΤΟ ΚΟΝΙΣΜΑΣ

4. ΚAΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑ – ΟΙ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΔΕΣ

5. ΚAΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑ  – Η ΚΥΡΙΑ ΠΑΓΩΝΑ

6. ΚAΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑ – ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΥΛΙΟΥ

7. ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ – ΤΟ ΓΙΟΥΣΟΥΡΙ

 

 

Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε στα Λεχαινά της Ηλείας το 1865. Ήταν το πρώτο παιδί από τα έντεκα της οικογένειας του Δημήτριου Καρκαβίτσα και της Άννας Σκαλτσά. Τα παιδικά του χρόνια τα περνά στη γενέτειρά του, όπου παίρνει την πρώτη σχολική του μόρφωση. Όταν έγινε δεκατεσσάρων χρόνων, αναγκάστηκε να πάει στην Πάτρα για να συνεχίσει τη μόρφωσή του στο Γυμνάσιο. Το 1883, αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου γνώρισε τον Παλαμά, τον Ξενόπουλο και τον Χατζόπουλο. Παράλληλα με τις σπουδές του άρχισε να ασχολείται με την λογοτεχνία.

Πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία υπήρξε το διήγημα Ασήμω (1885) στο περιοδικό Εβδομάς. Άρχισε να δημοσιεύει διηγήματα, λαογραφικά άρθρα, κριτικά και πολιτικοκοινωνικά κείμενα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, άλλοτε με το όνομά του και άλλοτε με τα ψευδώνυμα: Χλουμούτζης, Δήμος Πάλλας, Άλφα Κάππας και Πέτρος Αβράμης. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, το 1888, είχε ήδη καθιερωθεί ως ηθογράφος.

Μετά την αποφοίτησή του από την Ιατρική ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, μεταφέροντας στα έργα του τον πόνο, τη φτώχεια, τις παραδοσιακές αντιλήψεις της Ελλάδας του χωριού και της στάνης. Το 1889 κατατάχθηκε στο στρατό (έφεδρος ανθυπίατρος στη φρουρά του Μεσολογγίου) και το 1891 μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας αποφάσισε να εργαστεί ως υγειονομικός γιατρός στο ατμόπλοιο Αθήναι της Πανελλήνιας Ατμοπλοϊκής Εταιρίας. Το 1894 σταμάτησε τη συνεργασία του με την Ατμοπλοϊκή Εταιρία και δύο χρόνια αργότερα κατατάχτηκε ως μόνιμος στρατιωτικός γιατρός, όπου έφθασε έως   το βαθμό του αρχιάτρου.

Οι εμπειρίες που αποκόμισε ο Καρκαβίτσας από τα ταξίδια του με το ατμόπλοιο Αθήναι και από τις μετακινήσεις του σε όλη την Ελλάδα, λόγω των μεταθέσεών του στο στρατό του έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσει τη θαλασσινή ζωή και αργότερα τη ζωή των διαφόρων ελληνικών επαρχιών. Το 1905 επιστρέφει στην Αθήνα και την ίδια χρονιά συμμετέχει στην ίδρυση της εταιρίας «Η Εθνική Γλώσσα» και το 1908 της «Λαογραφικής Εταιρείας». Το 1909 το κίνημα στο Γουδί του Στρατιωτικού Συνδέσμου (του οποίου είναι μέλος) οδηγεί σε πολιτικές εξελίξεις που θα τον αναγκάσουν να διαχωρίσει τη θέση του. Αντιτίθεται στην πολιτική του Βενιζέλου στη δεκαετία 1910 – 1920, γεγονός που θα τον οδηγήσει σε προσωπικές περιπέτειες.

Ο Καρκαβίτσας αγωνίστηκε στους Βαλκανικούς πολέμους ως στρατιωτικός γιατρός στα χειρουργεία. Στη Θεσσαλονίκη, όπου βρισκόταν εκείνη την εποχή ακολουθώντας το στράτευμα, συλλαμβάνεται λόγω του αντιβενιζελισμού του και μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ της Αθήνας. Από εκεί εκτοπίζεται στην πατρίδα του, τα Λεχαινά, και έπειτα στη Μυτιλήνη. Το 1917 εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι, όπου και έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με κλονισμένη υγεία από τις ταλαιπωρίες των φυλακίσεων και των εκτοπίσεων, αλλά και απογοητευμένος από την πολιτική κατάσταση και την μικρασιατική καταστροφή. Πέθανε από φυματίωση στις 24-10-1922.

Ο Καρκαβίτσας υπήρξε ίσως τον ο πιστότερος εκπρόσωπος του ελληνικού ρεαλισμού. Υπήρξε μαχητικός εκφραστής υπέρ της δημοτικής, χαρακτηρίζοντας την καθαρεύουσα «γλώσσα μπαλσαμωμένη». Όλο το έργο του το διακρίνει η συνεχής προσπάθεια να προσφέρει ανάγλυφη την εικόνα της πατρίδας του, να καταγράψει τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις, αλλά και να τονίσει τα ελαττώματα και τις αδυναμίες, να διδάξει την κοινωνική αναγέννηση και να ανοίξει το δρόμο προς το καλύτερο και το υγιέστερο μέλλον. Διηγήματά του μεταφράστηκαν και δημοσιεύτηκαν και σε πολλές ξένες γλώσσες. Εκτός από το λογοτεχνικό του έργο, υπήρξε και μεγάλος παιδαγωγός, γράφοντας αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου τα οποία αναφέρονται σ’ όλες τις περιόδους του ελληνισμού (αρχαίο κόσμο, βυζαντινή εποχή, σύγχρονη Ελλάδα).

ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ SITE e-alexandria.gr